Wraz z freudowskimi tematami wkraczamy na terytoria psychiczne, które Freud sformalizował i pogłębił w pierwszym i drugim temacie, terytoria zdefiniowane jako topos tj. miejsc, w których zachodzą relacje między antytetycznymi aspektami, takimi jak świadomość i nieświadomość, między impulsami, które podążają za zasadą przyjemności i represją tego.

góra lodowa freuda

Tematy freudowskie odnosić się do psychiczne miejsca przez Freuda w Interpretacji snów jako część jego doświadczenia psychoanalitycznego i może być uważana za podstawę koncepcji wielości psychicznej.

Freudowskie tematy sugerują rodzaj podziału psychicznego, tj. różnice w wyrażaniu wewnętrznej rzeczywistości jednostki, rzeczywistości, która znajduje odzwierciedlenie w snach, a tym samym została wprowadzona przez Freuda:

"Wielki Fechner, w swojej 'Psychofizyce', po kilku rozważaniach na temat snu, stawia hipotezę, że scena snu różni się od sceny czujnego życia reprezentacyjnego. Żadna inna hipoteza, według niego, nie pozwala nam zrozumieć szczególnych cech snu. Idea, która jest nam w ten sposób oferowana, to idea psychiczna lokalność ." (Interpretacja snów s. 466)

Termin Topica to wyrażenie używane w filozofii i oznacza argumentowanie różnych punktów widzenia lub tez, które należy udowodnić; wywodzi się od łacińskiego terminu topos". tj. miejsce, przestrzeń, coś ograniczonego, tak jak ograniczone są sfery psychiczne teoretyzowane przez Freuda w pierwszym i drugim temacie.

Pierwszy aktualny

Pierwsza freudowska topika została przedstawiona przez Freuda w "Interpretacji marzeń sennych", choć rozwinęła się ona z wcześniejszych koncepcji przedstawionych w " Model psychologii "z 1895 r. oraz w listach Fliessa (z 1 stycznia 1896 r. i 6 grudnia 1896 r.)

W ten sposób Freud przedstawia koncepcję " psychiczna lokalność ":

"Wyobraźmy sobie zatem aparat psychiczny jako złożony instrument, którego częściom składowym nadamy nazwę instancji lub, dla większej jasności, systemów.

Później wyobrazimy sobie, że systemy te mają stałą orientację przestrzenną względem siebie mniej więcej tak, jak różne systemy soczewek teleskopu, tj. jeden po drugim" (Interpretacja snów s. 466).

W pierwszym temacie Freud identyfikuje zmienność procesów psychicznych w kierunku od niedostępnych do dostępnych dla świadomości, procesów, które są: Nieświadome Przedświadome Świadome.

Freudowskie tematy Nieświadomość

Nieświadomość pierwszego freudowskiego tematu to system, w którym działają popędy i instynkty, które nie są rozumiane przez świadomość i którym odmawia się dostępu do świadomego systemu.

Popędy i instynkty, które pozostają aktywne i szukają dostępu do świadomości i są blokowane przez aspekty usunięcia, tj. przeciwstawne siły cenzury. Tak więc nieświadome treści mogą wyrażać się tylko w snach lub poprzez fizyczne objawy i przerwy.

Freud pisze na ten temat:

"Rdzeń nieświadomości tworzą reprezentacje popędów, które dążą do rozładowania swoich inwestycji, a więc popędy pożądania... W tym systemie nie ma zaprzeczenia, wątpliwości ani różnych poziomów pewności.

Wszystko to wprowadza dopiero praca cenzorska.... Nieświadome procesy stają się dostępne dla naszej wiedzy tylko w warunkach snu i nerwicy... Same w sobie nieświadome procesy są niepoznawalne" (Metapsychologia s. 70-71).

Możliwe jest porównanie postaci nieświadomych pierwszego tematu z Es drugiego tematu.

Freudowskie tematy Podświadomość

Przedświadomość oznacza stan, który jest nieświadomy, ale łatwo przywoływany przez świadomość.

Przedświadomość jest oddzielona od nieświadomości przez cenzurę, która stara się zapobiec przedostawaniu się nieświadomych treści do przedświadomości i jest oddzielona od świadomości przez inny rodzaj selektywnej cenzury, której zadaniem jest wydobycie TYLKO treści, które nie przeszkadzają świadomości. Do przedświadomości należą infantylne i nieurzeczywistnione wspomnienia, które mogą się pojawić.

To jest definicja Freuda:

"Definiujemy Preconscious jako ostatni z systemów umieszczonych na krańcu motorycznym, aby wskazać, że procesy pobudzenia, które mają tam miejsce, mogą dotrzeć do świadomości bez innych przeszkód, jeśli przestrzegane są pewne warunki, takie jak pewien poziom intensywności, pewna dystrybucja funkcji, którą definiujemy jako uwagę i tak dalej. Jest to jednocześniesystem, który posiada klucze do dobrowolnej ruchliwości." (Interpretacja snów s. 470)

W rzeczywistości przedświadomość jest powiązana nie tylko ze wspomnieniami, ale także z automatycznymi funkcjami, które są zintegrowane jako wiedza i pozostają dostępne, ale nieświadome. Na przykład ruchy niezbędne do jazdy na rowerze, prowadzenia samochodu lub jazdy na nartach są powiązane z przedświadomością. Ruchy, które są wykonywane bez myślenia, ponieważ zostały wyuczone i pozostają w rodzaju pamięci wewnętrznejzanurzona w podświadomości.

Freudowskie tematy Świadomość

Świadomość, jak sam termin wskazuje, jest związana ze świadomością rzeczywistości. Jest to funkcja, do której każdy człowiek ma dostęp przez sam fakt bycia czującym i posiadania samoświadomości. Jest to związane przez Freuda z instancją krytyczną:

"Instancja krytyczna jest ściślej związana ze świadomością niż instancja krytykowana... Stanowi ona ekran między nią a świadomością. Znaleźliśmy również pewne poparcie dla utożsamiania instancji krytycznej z zasadą, która kieruje naszym czujnym życiem i decyduje o naszych świadomych, dobrowolnych działaniach." (The Interpretation of Dreams s. 470)

Drugi temat

Drugi freudowski temat składa się z psychicznego podziału na ego, superego i id i został sformalizowany w 1923 roku po opublikowaniu traktatu " Ego i id "Podąża za poprzednią koncepcją trzech poziomów psychicznych: świadomego, nieświadomego i przedświadomego, od których różni się tym, że psychiczne lokalizacje pierwszego tematu nabierają większej definicji i spójności, tak jakby były autonomicznymi aspektami osobowości.

Freudowskie tematy Id

Czynniki dziedziczne, instynkty, wrażenia, potrzeby, popędy, które leżą u podstaw zasady przyjemności i znajdują uwolnienie poprzez natychmiastowe przywoływanie obiektu libidinalnego (sny, fantazje dzienne, zadumy) można znaleźć w id.

Termin Es pochodzi od G. Groddecka i wyraża rozwiniętą przez niego ideę, że:

"To, co nazywamy naszym ego, zachowuje się w życiu w sposób zasadniczo pasywny i jesteśmy doświadczani przez nieznane i niekontrolowane siły... Człowiek jest doświadczany przez id" (The Book of the Id, s. 14-15).

W pierwszym freudowskim systemie tematycznym id pokrywa się z nieświadomością, ale w "Ja i Id " Freud wskazuje, że wiele mechanizmów obronnych ego jest nieświadomych, w związku z czym id różnicuje się, określając siebie jako:

"wielki zbiornik libido i, bardziej ogólnie, energii popędowej..... Id jest chaosem... jest wypełniony energią, ale nie posiada organizacji, nie wyraża jednolitej woli" (The Ego and the Id s. 258).

Natychmiastowe reakcje i automatyczne odruchy należą do id. Jest to biegun energii fizycznej i psychicznej, częściowo dziedziczny, częściowo nabyty i w ciągłym dynamicznym napięciu (lub konflikcie) z ego i superego.

"Zdajemy sobie sprawę, że nie mamy prawa nazywać nieświadomego systemu psychicznym terytorium obcym ego, ponieważ charakter bycia nieświadomym nie jest dla niego wyłączny.

W takim razie nie będziemy już używać terminu nieświadomość w sensie systematycznym, ale nadamy temu, co do tej pory tak określiliśmy, lepszą nazwę, która nie będzie już narażona na nieporozumienia. Zgodnie z lingwistycznym użyciem Nietzschego i zgodnie z sugestią Georga Groddecka, będziemy odtąd nazywać to "Es".

Ten bezosobowy zaimek (trzecioosobowy zaimek w języku niemieckim) wydaje się szczególnie odpowiedni do wyrażenia gwałtownego charakteru tej psychicznej prowincji, jej zewnętrzności w stosunku do Ego. Super-Ego, Ego i Es są zatem trzema sferami, terytoriami, prowincjami, na które dzielimy psychiczny aparat osoby.

Tak więc ES może być postrzegany jako pojemnik na instynktowne impulsy napędzane zasadą przyjemności, które są w dużej mierze, ale nie całkowicie, nieświadome. Pomyślmy na przykład o instynktach głodu i pragnienia, które są świadome, podczas gdy impulsy seksualne nie zawsze.

Freudowskie tematy tematyczne Super-Ego

Superego jest uważane za funkcję ego, która przejawia się głównie w cenzurującej i krytycznej roli oraz w stałej obserwacji aspektów ego, od których się różni. W dużej mierze nieświadomy, jest wykrywany jako strona konfliktu psychicznego dotyczącego zakazu, niespełnienia pragnienia i jednoczesnej świadomości tego pragnienia.

Może pokrywać się z cenzurą oniryczną i jest definiowana przez samego Freuda jako "i śmierć ego ".

W rzeczywistości superego zawiera w sobie zarówno aspekt czysto związany z cenzurą i zakazem, jak i aspekt modelu lub ideału i może pokrywać się z rodzajem moralnego sumienia.

Formacja superego ma miejsce jako ostatnia faza kompleksu Edypa, kiedy zarówno mężczyźni, jak i kobiety, na różne sposoby, introjekują rodzicielskie zakazy i projekcje winy na siebie, sublimując je w 'identyfikacja' z rodzicami.

Jest to później wzbogacane przez społeczne i edukacyjne wpływy środowiska pochodzenia, więc superego staje się coraz bardziej ustrukturyzowane:

"... nie jest zbudowany na modelu rodziców, ale na modelu ich superego, jest wypełniony tą samą treścią, staje się nośnikiem tradycji, wszystkich niezniszczalnych sądów wartościujących, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie tą drogą (Wprowadzenie do psychoanalizy s. 179).

Freudowskie tematy Ego

Ego jest strukturą psychiki, która stoi w funkcji relacji (i zależności) z popędami id, z żądaniami superego i konfrontacją z rzeczywistością. Pojawia się jako funkcja pośrednicząca, jako " łożysko " między sprzecznymi aspektami obecnymi w jednostce, w stale obecnym dynamicznym napięciu między tym, co sam Freud zdefiniował:

"...niebezpieczeństwo nadciągające ze świata zewnętrznego, libido, id i rygor superego (The ego and the id s. 517).

Ego jest łącznikiem między różnymi procesami psychicznymi zachodzącymi w jednostce i podlega zasadzie rzeczywistości, zajmując się zasadą przyjemności, pożądaniem i jego powstrzymywaniem, gdy nie jest dostępny żaden obiekt libidinalny, w który można by je zainwestować.

Identyfikujemy ego jako część onirycznej cenzury w funkcji obronnej związanej z pragnieniem snu i potrzebą jego kontynuacji. Mechanizm obronny przypisywany ego jest uruchamiany w konsekwencji tego, co Freud nazywa " sygnał niebezpieczeństwa "reakcja na zagrażające popędy id i rzeczywistości:

"Ego zachowuje się jak lekarz w leczeniu analitycznym, ponieważ biorąc pod uwagę świat rzeczywisty, oferuje się id jako obiekt libidinalny i dąży do tego, aby libido id zwróciło się na siebie. Jest nie tylko pomocnikiem id, ale także pokornym sługą id, który błaga o miłość swojego pana (jak wyżej, s. 517-18).

Możemy więc myśleć o ego jako słudze uciskanym przez dwóch panów, którzy wydają sprzeczne rozkazy: z jednej strony superego, które cenzuruje, z drugiej id, które pragnie.

Marzia Mazzavillani Copyright © Powielanie tekstu zabronione

............................................................................................

Bibliografia:

• S. Freud Interpretacja snów Gulliver 1996
• S. Freud Projektowanie psychologii w Dziełach Bollati Boringhieri do t. II
• S. Freud Wprowadzenie do psychoanalizy w Dziełach Bollati Boringhieri do tomu XI
• S. Freud Metapsychologia w Dziełach Bollati Boringhieri do tomu VIII
• S. Freud Ego i Id w dziełach Bollati Boringhieri do tomu IX.
• G. Groddek Księga Es Adelphi 1966
• Laplanche i Pontalis Encyklopedia psychoanalizy Laterza 2005
• U. Galiberti Psychologia Garzanti Do 1999 r.

• Jeśli chcesz skorzystać z mojej prywatnej porady, zaloguj się do Dream Directory
• Subskrybuj za darmo NEWSLETTER Guide, kolejne 1400 osób już to zrobiło SUBSKRYBUJ TERAZ

Przed opuszczeniem nas

Drogi czytelniku, starałem się, aby temat był prosty i zrozumiały, i mam nadzieję, że wzbudził twoje zainteresowanie i skłonił cię do dalszego zagłębiania się. Dziękuję, jeśli możesz odwzajemnić moje wysiłki drobną uprzejmością:

Udostępnij artykuł i polub go